Üreticilikten gelen emek son dönemlerde yok olmak üzere, bütün alanlar hizmet alanları ile dolu olmasına rağmen herkesin sisteme ve hiyerarşiye göbekten bağlı olması son dönemlerde bazı sıkıntılar yaratmaktadır. Ayrıca emekçi ve devrimci denilen çevrelerin dahi  sistemin dişlisi olmaktan kurtulamadığı bir düzen, kendisine  düşünebileceği ve verimli olabileceği alan bile bırakılmamış maalesef. Hemen hemen herkesin elinde cebinde kredi kartlarının olduğu ve banka borçlarının olduğu bir sistemden bahsediyoruz. Ancak buna kafa yormanın şart olduğuda gerçek komünal yaşamı kurmanın temeli olan komünal ekonomi kurmanın şart olduğudur. Ekonomiyi ekonomi kılan temel ölçü, temel ihtiyaçları karşılama ve bunu yaparken de ekoloji karşıtı haline gelmemesidir. Burada önemli olan kuşkusuz ahlaki ölçülerin suistimal edilmemesidir. Ahlakın olduğu yerde ne özel mülkiyet anlayışı olur ne de, tekelci kar-sermayenin eli olur. Ahlak ve politika, komünal ekonomik yaşam tarzında olmazsa olmazıdır. Komünal ekonomi de, insanlar işbölümü sayesinde ihtiyaçlarını karşılamak için imece yolunu seçerler. Herkes bu işbirliği ve işbölümü sayesinde kendi alanında uzmanlaşır. Salt ekonomide değil, zanaat, ticaret, bilim, eğitim, yönetim, genel hizmetler gibi faaliyet alanları da doğar. Peki, insan gibi bir varlığın elinde bu kadar zengin (tarım, toprak, orman) bir çalışma alanı-faaliyeti olurken, nasıl olurda aç ve işsiz kalabilir. Doğada ben işsizim diyebilecek tek varlık insan. Bu ciddi bir paradokstur. Doğada o kadar imkân ve olanaklar var ki, sadece bunu gerçekten toplumun hizmetine koyabilecek bir komünal ekonomik anlayış ve yaşam tarzını örgütlemek gerekmektedir. Bunun için, öncelikle komünü zihniyette inşa etmemiz ve toplumun her alanında akademileşmeye ağırlık vermemiz gerekmektedir. Ekolojik – Ekonomik Akademiler, toplumun zihniyette aydınlanması bakımından en temel ve öncelik gerektiren bir faaliyet olmaktadır. Çünkü komünal ekonomi özü itibariyle bir paylaşım ekonomisidir. Uygarlık, özelde ise kapitalizm insanda yarattığı bireyciliği, bencilliği aşması için komünal yaşam tarzını öncelikle kendi kişiliğinde gerçekleştirmesi ve komünaliteyi salt ekonomi alanında değil, yaşamın tüm alanlarında pratikleştirmesi gerekmektedir. Demokratik toplumun temelinde tarihsel nitelik taşıyan tüm gelenekler değerlidir. Bunların en başında gelen dayanışma, komün ekonomileri temel birim rolünü oynar. Komün ekonomisi demokratik toplumun da temel birimidir. Nasıl ki ekonomik tahakküm tekelleri ulus-devletin temel ekonomik sömürü birimleriyse, komün ekonomik birimleri de demokratik toplumun temel ekonomik yaşam birimleridir. Halkların birlikte yaşamı, demokratik toplumun, komün ekonomisi üzerinde yükselir. Komün ekonomisinin içeriğini fazla açma gereği duymuyoruz. Bir aile komününden tutalım demokratik topluma kadar, ihtiyaca göre nicelik olarak büyük ve nitelik olarak sayısız birim inşa edilebilir. İdeal tarım ve fabrika komünleri en başta gelenleridir. Ayrıca çok amaçlı kooperatif, ulaşım, sağlık ve eğitim komünleri de önde gelen komün tipleridir. Mühim olan önceden komünleri belirlemek değil, ihtiyaca ve işlevine göre komünal birimlerin her çeşidini uygun sayıda ve nitelikte inşa etmek, komünsüz hiçbir birey bırakmamaktır.