Masal masal matidas. İki tavuk bir de kaz. Vaktiyle zamanında, ülkenin birini bir hünkârla, onun atadığı Kiziri yönetirmiş. Hünkâr, işlerin nasıl gittiğini anlamak için tayin ettiği Kizir’i huzuruna çağırtıp sorgulamaya başlamış. “Eeee, Kizir, söyle bakalım. ülkede her şey güllük gülistanlık mı?” “Güllük gülistanlık değerli Hünkârımız. Asgari ücretliler geçim sıkıntısı çekmekten inim inim inilemiyorlar.” Hünkâr keyiflenmiş. “Eee?... “Emekliler, çarşıdan pazardan her şeyin en iyisini satın alabiliyorlar. Hatta maaşlarından artırdıkları parayla altın alıp yastık altı edebiliyorlar.” “”Güzeeel… Eee?..” “Memurların da işi tıkırında. Vatandaş anasını alıp da gitmeyi düşünmüyor. Kimsenin kredi kartı sorunu yok. Tek sıkıntımız…” Sinirlenir gibi olmuş Hünkâr: “Eee, neymiş tek sıkıntımız?” “Tüm ülkeyi doğal gaza bağımlı kıldık. Komşularla aramız açıldığı için bize hiç birisi de doğal gaz vermiyor. Bu yüzden vatandaş biraz üşür gibi oluyor.” Hünkâr kaşlarını çatmış. Ensesini kaşımış. “Buna bir çözüm bulamadın mı ahmak kizir!” diye bağırmış. Kizir eğilip,bükülmüş. “Kerem sizden efendimiz,” diye mırıldanmış. Efendimiz bir kerem düşünmeye başlamış ama aksi gibi aklına da hiç bir şey gelmiyormuş. O sırada odaya pis bir koku yayılmış. “Bu koku nedir!” diye gürlemiş Hünkâr. Kizir utancından yerin dibine batıp çıkmış. “Biraz soğuk almışım da efendimiz.” Hünkâr ona: ”Yellendin değil mi terbiyesiz herif!” diye bağırmış. Kizir boynunu büküp başını eğmiş. İşte o anda gözleri parlamış Hünkârın. “İyi ettin ulan!” haykırmış. “Doğal gaz sorununun çözümünü sayende buldum.” “Estağfurullah efendimiz. Saye kim, ben kim.” “Doğal gaza kaynak buldum! Hem de bedava alıp parayla satacağız.” “Kim verir bedava doğalgazı Hünkârım.” “Halk verir. Ondan ne istedik de vermedi bugüne kadar?” “Halkta doğalgaz ne arar Hünkârım? Gazları olsa kendileri yakar, ısınırlar.” “Çok budalasın Kizir. Demin senin yaptığın neydi?” “Neydi?” “Hani şu ortalığı kokutan?..” Kizir utana utana mırıldanmış. “Yellenme…” “Tamam işte! O da doğal gaz değil mi ulan!” Sonra projesini anlatmış Hünkâr: Ülkede yaşayan herkesin kıçına bir hortum bağlanacak. Vatandaş yellendikçe çıkan gazı belirli yerlere yerleştirilen depocuklara boşaltacak. Buralarda biriken gazlar hortumlarla ana depoda toplanacak, sonra da halka doğal gaz olarak arz edilecek. Böylece ısınma sorununa çözüm bulunmuş olacak. Emir derhal yerine getirilmiş. Artık evlerinde, işlerinde, sokaklarda herkes arkasındaki hortumla dolaşır olmuş. Lakin bu uygulama önemli bir sorun yaratmış. Millet gidip gelirken hortumları birbirine dolaşıyormuş. Hünkâr buna da bir çözüm bulmuş. Evlere, iş yerlerine, sokaklara doldur boşalt kutuları yerleştirilmiş. O an geldiğinde vatandaş hortumunu bu kutuya dayayıp doğal gazını boşaltacakmış. Gerçi bu yüzden kuyruklar oluşuyor, mızırdanmalar oluyormuş ama artık vatandaş bu kadarına da katlanacakmış. Böylece, ülkede bir sorun daha çözümlenmiş olmuş. Bu masal da burada mutlu bir sonla bitmiş. Gökten üç taş düşmüş, biri bu masalı anlatının başına, biri okuyanın, öbürü de vatandaşın başına… Hünkâr’la Kizirin başına hiçbir şey düşmemiş.