Yaşıyorum. Ne Güzel! "Yaşamak güzel şey be kardeşim" mi demişti şair usta? Evet, öyle demişti. Haklı. Yaşamak gerçekten güzel şey be. İş o ki, bu güzelliği paylaşacak bir yakının ola. *** Bugün de uyandım... Önceleri her sabah uyanmanın bana özgü bir özellik olduğunu düşünür, sevinirdim. Baktım kuşlar da uyanıyor her gün. Daha sabahın alacakaranlığında cıvıltılarıyla dolduruyorlar gökyüzünü. Karıncalar da uyanıyor. Kediler, köpekler, arılar... Bilmiyorum belki aslanlar da... Biraz keyfimi kaçır gibi oldu bu iş. Sanki oyuncağımı elimden almışlardı. Her sabah, günün ilk ışıklarını özümde duyumsayarak uyanmak bana özgü kalmalıydı. Bu kez kafama şöyle bir soru takıldı: Peki kutup ülkelerinde günler altı ay karanlıkken, gün ışıyıp kendini göstermeyince nasıl anlıyor da uyanıyordu orada karıncalar, arılar, kuşlar? Yoksa o ülkelerin karıncaları, kuşları yok muydu? *** Bugün de uyandım... Bin sevinçtir doluyor içime uyanınca. Bütün bu anlattıklarım, sözü sana getirmek için uydurduğum havadan sudan sözler, anlıyorsun ya... Her sabah içimi dolduran Bin sevinçten beş yüzü yaşamanın güzel şey olmasından kaynaklanıyorsa öbür beş yüzü de seni düşünmemi sağladığı içindir. Seni seviyorum. Biliyorsun. Seni sabahları uyanınca içimi dolduran sevinç kadar çok seviyorum, biliyorsun. Bugün de uyandım... Uynır uyanmaz, her sabah ibadet eder gibi itiraf ettiğim gibi bugün de yaptım bunu.  Sonra bir hüzündür kapladı benliğimi. Hakkım var mı acaba sevdiğimi bunca çok düşünmeye? Aha şuracıkta, birkaç on kilometre ötemde, çocuklar ve kadınlar öldürülürken savaşlarda? Hakkım var mı seni bunca büyük sevinçler duyarak düşünmeye?.. Biraz daha ötelerde, yürekleri ak ama bahtları kara, derilerinin altından kemikleri görünecek kadar zayıf anaların, gözleri önünde açlıktan ölen bebeleri için hiçbir şey yapa(mama)nın çaresizliği içinde yaşamakta olduğu çağımızda, seni düşünmeye hakkım var mı acaba? *** "Bugün de yaşıyorum anne!" diyor şair yıllardan beri. Daha belki birlerce yıl da söyleyecek bunu. *** Bugün de uyandım... Sevinçliyim her şeye karşın. Ah, ne yazık! Bunu müjdeleyecek bir annem yok benim! Sevgilim olmuyorsun, annem ol bari. Birlikte sevinelim bugün de uyanabildiğimize, yaşamakta olduğumuza. Birlikte ağlayalım savaşlarda öldürülen kadınlara, çocuklara... Açlıktan ölen yaşamanın sevincini, sevmenin mutluluğunu daha tanıyamadan ölen çocuklara…