Önümüz bayram. “Nerde O eski Bayramlar…” demeden bayramlık bir yazı yazayım istedim Yeni Çizgi okurlarına. Yedi yaşlarında falandım galiba. Bayramda beni Eski Belediyenin yanındaki bayram yerindeki salıncaklara götürmüştü beni küçük amcam. Salıncaklardan bol bol nasibimizi sonra sormuştu Amcam: “Karagöze gidelim mi Fevzi?” “Karagöz ne amca?” “Karagöz gölge oyunudur.” Baktı ki ne söylese anlayacak gibi değilim. Kestirmeden gitti. “Gülmece…” Gülmeceyse vardım. Bayram yerinin ardındaki sokaktan Mecidiye Hanına doğru indik. Mecidiye Hanı hâlâ yerinde duruyor mu bilmem. İki kapısı vardı. Sanki yasakmış gibi birinden girip öbüründen çıkarken içim titrerdi. Karagöz’ün bulunduğu bina eski-üskü bir yerdi. 15-20 basım kadar taş merdivenlerden çıkılıyordu. Büyücek bir odaydı Karagözhane. Sinema gibi yan yana, art arda dizilmiş oturacaklar vardı. Bu oturacaklar tahta sandalyeler değildi. Kısa hasır kürsülerdi. Biz girdiğimizde içerisi kalabalıklaşmamıştı. Sevinerek amcamla ben en öndeki kürsülerden birer tanesine kurulduk. Karşımızda duvara gerilmiş bir beyaz perde vardı. Çok geçmeden Karagöz evi irili ufaklı çocuklarla doldu. Bir gürültüdür gidiyordu. Ansızın perdede bir suret göründü. Amcam kulağıma eğildi. “İşte, Karagöz bu,” dedi. Karagöze şaşkın şaşkın bakıyordum. O ise bize şirin şiirin bağırıyordu: “Kesin sesinizi haytalar! Bakın sizi güldürmem ha!” Hamamın suyu kesildi. Okul sıralarındaymış gibi ellerimizi göğüslerimize kavuşturup bekledik. Hacivat fazla yalnız bırakmadı Karagözü. Bir gazel okuyarak arz-ı endam eyledi. “Haaay-i-hak! Hoş gelmişsin Karagözüm! Ben de diyordum ki, Karagözüm gelse, bir muhabbete dalsak. “Ne etine dalıyorsun köftehor. Kuzu eti mi, keçi eti mi?” “Et değil Karagözüm, muhabbet muhbbet! Bir ben söylesem kendi dinlese, bir kendi dinlese ben söylesem, diyordum. “Kafayı ufaladın mı Hacivat! Kediyle konuşulur m?” “Kedi değil Karagözüm, kendi kendi…” Amcam izlenceye öylesine dalmıştı ki, gülmekten bu sözleri söyleyeni tanıtmayı unuttu. “Bu kim amca?” “Bu da Hacivat. Karagözün arkadaşı… Karagöz cahildir, her sözü ters anlar, bizi güldürür. Bu ise kültürlüdür.” “Kütür ne amca?” “Sus de izle…” Sustum da izledim.