Etrafınıza şöyle bir bakın... Başkalarının yaptıklarıyla en çok ilgilenenler, kendi hayatlarıyla en az ilgilenen insanlardır. Bunlar kendi farkındalıklarını, içsel yolculuklarını tamamlayamamış kişilerdir. Genellikle kendi içlerine bakmaktan korktukları için başkalarının hayatlarına bakmayı, yargılamayı, acımasızca etiketlemeyi tercih ederler. Saatler süren histerik sohbetlerinin konusu bir nedenle çekemedikleri, kıskandıkları, için için yerinde olmak istedikleri gıpta ettikleridir. Kendi kendilerini yönetemedikleri için güçsüzdürler ve bu nedenle kendi kendilerini yönetebilen güçlü insanlara çok kızgındırlar. Çünkü onlar da bilirler ki yönetenin gücü kendisini yönetebilme gücünden gelir... İçsel yolculuğunu tamamlayan dolayısıyla farkındalığı gerçekleşen kişi kendi mükemmel yapısını görür. Hataları, başına gelenler, dolaylı ya da doğrudan yaşadığı tüm olumsuzluklar ve de güzellikler, başarıları, mutlulukları bu dünyadaki varlığının bir sonucudur. Evrenin dengesi; iyi kötü, güzel çirkin, alma verme, boşluk doluluk...  üzerinedir. Tüm bunları kabullenmek kendini tanımanın en önemli adımıdır. Kendini tanıyan insan aynı zamanda kendini de yönetebilen insandır. Kendisini sınırsız ve sonsuz bir iyilik güzellik mutluluk duygusunun kapısında bulur. Başkalarının hayatlarıyla ilgilenmez, yargılamaz, etiketlemez.. Sabırla, sevgiyle, anlayışla yaklaşır. Mutludur mutlu etmeye çalışır. Başarılıdır başarılı etmeye çalışır. Sözüm başkalarının hayatlarını didikleyerek hayatlarını kısır bir döngü içinde tüketenlere: Haydi şimdi hemen arkanıza yaslanın, gözlerinizi kapatın, derin bir nefes alın, sadece bir dakika düşünün ve şu soruyu kendinize sorun " Ben ne yapıyorum?"  Sonrası kendiliğinden gelir: Gerçek güç kendini yönetebilenindir.