AYŞE YILDIZ KÖROĞLU “Kavramak için görmek, görmek için dikkatli bakmak gerek.”  Pitigrilli Bazen gördüğünüzü sanırsınız. Oysa sadece bakmışsınızdır gördüğünüzü sandığınız manzara hakkında göremeden yorumlar yaparsınız. İncelikleri, ayrıntıları, detayları fark etmemişsinizdir bile… Bunun için “Bak, bak” deriz “Gördün mü?” Bakmaktan öte ikinci bir boyuttur “görmek”  bakmaktan sonraki aşamadır. Daha dikkatli olmayı, ayrıntıları fark etmeyi gerektirir. Bir farkındalık halidir “görmek”.  Ermişlerin, bilgelerin “Hele bir de ona danışalım” dediğimiz kişilerin farkındalığıdır. Bir sonraki aşaması da “Anlamak” dediğimiz kavramdır. “Anlamak”  asıl zenginlikleri, görülmesi gerekenleri görmeye çalışmakla mümkündür. Görmeden sadece bakmak anlamamaya, kavramamaya neden olur. Bakmak gözün işidir. Görmek ise gözün, aklın ve kalbin işi… Kısaca görmek bir bilinçlilik halidir. Bir hükme varmadan önce bilincimizi yoklamakta fayda vardır bu yüzden. Hele de sorgulayabilmek ve yorumlayabilmek için görmüş olmak gerekir bakmak yetmez. Bakmak yüzeysel bir eylemdir, görmek ise derinlik ister. Bazen sadece “bakmak” ikinci aşamaya geçmemek bilinçli bir seçimdir, bakmakla yetinmeyi,  görmemeyi tercih eder kişi,  gönül gözünü kapatır, kalbini karartır, ruhunu öldürür görmemek için... Görmeden, fark etmeden, anlamadan yaşar gider. Sorarsanız böyle mutludur. Hani hepimizin hayalini süsleyen zaman zaman “Dağ başında yaşayan bir çoban olsaydım da hiç bunlardan haberim olmasaydı” cümlesiyle vücut bulan hal… Görmek ve bakmak birbirine hem çok yakın hem de çok uzaktır. Bazen bakıp göremez bazen de görüp anlayamazsınız. Bakıp sevdiğinize, görmeye çalıştığınızda hayran olursunuz ya da tam tersi nefret edersiniz. Ya siz? Bakıyor musunuz, görüyor musunuz? Baktıklarınızı görebiliyor musunuz? Hızlı hızlı geçerken hayatın içinden neleri, kimleri ilk bakışa kurban ediyorsunuz?