İstiklalci Türk Bey'i!..

Başlıktan anlaşılacağı gibi ilk akla gelen ve tartışmasız herkes tarafından kabul ve saygı görmüş "Milli Şair" Mehmed Akif Ersoy'. Lisans yıllarımın en keyifli dönemlerini merhum Akif okumaları ile geçirmek, onun çizgisini bir karakter olarak benimsemek bir edebiyat öğrencisi için bulunmaz bir nimettir. Anlatılmaz, yaşanır denebilecek kadar büyük bir şahsiyet. Hayatını; vatan sevgisi, "vatan hasreti", duygularını adeta kusarcasına haykıran bir şair kimliği, sosyolog, veteriner, gazeteci, istihbaratçı, siyasetçi yönleri ile bir adım önde tutan, ve buna layık bir gençlik tasavvur eden Mehmed Akif….

Akif'siz bir Milli Edebiyat, Akif'siz Milli Mücadele dönemi ve yine Akif'siz bir 20.yy, her yönü ile bu toplumda duygusal bir eksiklik oluşturur. Tembelliğe karşı çalışmayı, ümitsizliğe karşı ümidi, medeniyete karşı insaniyeti, ihtilafa (ayrılık) karşı ittihadı (Birliği) savunur. Milletçe mücadele dönemindeki felaketleri şu sözler ile dile getirir: "Felaketin başı, hiç şüphe yok ki cehaletimizdir". Bu sözler dönemin yanlış politikalarını ısrarla topluma mal eden, basiretsiz yönetici tayfası ve buna sessiz kalan din kisvesi altındaki yobazlardır.

Şiirlerini de bu minvalde kaleme merhum Akif, özellikle Müslümanım diyen birçok aydının hedefi olmuştur. Halbuki;

Ağlarım ağlatamam, hissederim söyleyemem

Dili yok kalbimin ondan ne kadar bizarım

Derken vatan hasretinin içinde açtığı yaraları tasavvur ediyordu.

Çöz de Ya Rab yükümün kördüğüm olmuş bağını

Bana çok görme ilahi bir avuç toprağını

Toprakta gezen gölgeme toprak çekilince

Günler şu heyûlâyı da elbet silecektir

Rahmetle anılmak Ebediyet budur amma

Sessiz yaşadım, kim beni nerden bilecektir

Dizeleri, yaşadığı hayatın ızdırabını kimsenin bilemeyeceğini, vatan toprağı ile bütünleşince bu ızdırabın sonlanacağını;

Cihan alt üst olurken seyre daldın durdun da

Bugün bir serseri derbeder kaldın kendi yurdunda

Gençliğin vurdumduymaz lakayt yaşam tarzını,

Ayrılık hissi nasıl girdi sizin beyninize

Fikri kavmiyyeti şeytan mı sokan zihninize

Girmeden millete tefrika düşman giremez

Toplu vurursa yürekler onu top sindiremez

Ayrlıkçı düşünceler yerine birleştirici seslenişler;

Fransız’ın nesi var? bir fuhuşu bir ilhadı

Kapıştı bunları yirminci asrın evladı

Ya Almanın nesi var? Zevki okşayan birası

Unuttu ayranı bunağa döndü kahrolası

Dizeleri ile Kozmopolit ahlaka karşı, İslam ahlakını;

Asım'ın nesli diyordum ya nesilmiş gerçek

İşte çiğnetmedi namusunu çiğnetmeyecek

Şüheda gövdesi bir baksana dağlar taşlar

O rüku olmasa dünyada eğilmez başlar

Buradaki "Asım" on sekiz yaşındaki bir genç kadar dinamik, yetmiş yaşındaki bir ihtiyar kadar tecrübeli ve olaylara çok yönlü yaklaşabilen profildir.

Zulmü alkışlayamam zalimi asla sevemem

Gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem!!

Ecdada ve tarihe sımsıkı bağlı;

Vurulmuş tertemiz alnından uzanmış yatıyor

Bir hilal uğruna ya Rab ne güneşler batıyor!

Daha bıyıkları terlememiş Çanakkale'de şehit olan çocukları ve daha nice örnekleri… Ordunun Duası, Bülbül, Köse İmam, İstiklal Marşı'na girmiyorum bile…

Tüm bunlar, her tarafından millilik dökülen, gençliğinde vatanı için ailesinden, yaşlılığında ise ailesi için vatanından mahrum kalan bir şahsiyetin öyküsüdür. Yaşadığı hayat, eserlerinden daha üstün, daha omurgalıdır. Ülke topraklarında Türkçü görünen kimselerden daha Türkçü, İslam yaşadığını söyleyenlerden daha İslamcı, Batının, ilim ve fenni dışındaki her ahlakı topluma aşılamış aydınlardan daha aydındır. Parti adamı değil, dava adamı; yalaka değil yenilikçi ve tarihi dokulara sıkı sıkıya bağlı, ikiyüzlülüğün lügatında olmadığı bir ızdırab adamı…. Onun duruşunu en derin şekilde ifade eden dizeleri ise;

Doğduğumdan beridir, aşığım istiklale;

Bana hiç tasmalık etmiş değil altın lale!

Yumuşak başlı isem, kim dedi uysal koyunum?

Kesilir belki, fakat çekmeye gelmez boyunum!

Kanayan bir yara gördüm mü yanar ta ciğerim,

Onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim!

Adam aldırmada geç git! , diyemem aldırırım.

Çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım!

Zalimin hasmıyım amma severim mazlumu!

Bu topraklara istiklal bilincini aşılayan Merhum Akif ve onun izinden gidenlere selam olsun!..