Gerçekten iyi miyim? Psikolojik yardım almalı mıyım?

BARIŞ EMRE VELİOĞLU

Zaman zaman hepimiz kendimize sorarız bunu değil mi?

Bazen fiziksel olarak bazen de ruhsal anlamda kendimizi iyi hissetmediğimiz günler olabilir. Buna karşın, "Nasılsın?" sorusuna kendimizi "İyiyim." demekle mükellef hissederiz. Kendimize ya da karşımızdaki kişiye dürüst olmanın ötesinde bir refleksle ağzımızdan çıkıverir "İyiyim." cümlesi. Gerçekten nasıl hissettiğimizi söylemek belki de hem bize, hem de halimizi soran kişiye iyi gelecektir.

Hem de bir anlığına gerçekten nasıl hissettiğimizi sorgulamak öz farkındalığımızı geliştirecek bir adım olacaktır.

Geçen hafta gelecek kaygısını ve üzerimizdeki etkisini özetsel nitelikte ele aldık, bu hafta da gerçekten iyi miyiz, onu düşünelim beraber.

Bir insan kendisinin psikolojik olarak sağlıklı olup olmadığını nereden anlayabilir sizce?

Uzman yardımıyla bu sorunun cevabını bulmak mümkün pek tabii, ancak kendimize bazı sorular sorarak genel bir öz değerlendirme yapmamız da mümkün.

Her zaman bir uzman yardımına ulaşmak herkes için kolay olmayabilir. Psikolojik destek almanın ekonomik boyutu bir yana, birçoğumuz psikoloğa gitmenin gereksiz ya da faydasız olduğunu düşünebiliriz. Buna örnek olarak da sıkça duyduğum bir cümleye değineceğim; "Kendi psikolojisini düzeltemeyen insan mı olur?"

Bunun haricinde toplum tarafından etiketlenmekten de korkabiliriz. "İnsanlar benim hakkımda ne düşünür?" ya da "Bu durum benim iş hayatımı etkiler mi?" gibi düşünceler aklımızda canlanabilir, bizi yardım almaktan uzaklaştırabilir. Fakat bu yazımda, bunun ne kadar gerekli ve normal olduğuna, destek almanın acizlik ya da güçsüzlük olmadığına kanaat getirebileceğiniz bazı ipuçlarını kaleme alacağım. Gelin, beraber bazı semptomları ele alalım, böylece ortaya genel bir tablo çıkarabiliriz.

- Kendimi sürekli başkalarını eleştirirken buluyorum, ama onlar da hiçbir şeyi düzgün yapamıyorlar.

- Hep bazı işleri başkalarından daha iyi yapabileceğimi düşünüyorum ve bunu belirtiyorum.

- Başkalarına yardım edebiliyorum ama kendime hiç hayrım yok.

- Çevremdeki insanların sürekli arkamdan konuştuklarını ya da bana karşı komplo kurduklarını düşünüyorum.

- Sürekli sinirliyim ve sıkça bunu çevreme yansıtıyorum.

- Çok hevessizim, hiçbir şey yapmak istemiyorum.

- Sürekli aklımda yapmadıklarım var ve kendimi bunlar için çok suçluyorum.

- Kalabalık ortamlarda sürekli beni dinlesinler istiyorum ve çok konuştuğumu düşünüyorum.

- Kalabalıktan korkuyorum, insan arasına karışmak beni korkutuyor.

- Yüksek sesten irkiliyorum, hep sessizlik arıyorum.

- Takıntılarım var ve bu takıntılar kontrolümün dışında olduğunda çok yoğun bir huzursuzluk hissediyorum. Düzeltmek zorunda hissediyorum kendimi.

- Romantik ilişkilerimde sık sık kendimi partnerimi suçlarken buluyorum ya da suçlanmış hissediyorum.

- Romantik ilişkilerimde hep kendimi adayan tarafım ama karşıdan sevgi alamıyorum.

Bunlardan hangisi/hangileri sizi tanımlayan cümleler ve okuduğunuzda sizi neler rahatsız etti? Yukarıda sıraladığım cümlelerden birkaçının aynı anda sizi tanımladığını düşünüyorsanız, kendinizi bu durumların içinde sık sık buluyor ve bundan rahatsız oluyorsanız psikolojik destek almaya ihtiyacınız olabilir.

Son olarak, yukarıda yazılan semptomlar doğrudan psikolojik rahatsızlık belirtisi olmayabilir. Stresli dönemlerden geçerken de benzer semptomlar ortaya çıkabilir, bu sebeple "ben hastayım" demeden önce mutlaka bir uzmana danışınız. Ek olarak kendinize şunu da sormanızı isterim, "Bu durum günlük hayatımı ne derece etkiliyor?"

Unutmayalım ki iyi olma hali fiziksel bir hastalık taşımamaktan ibaret değildir, hatta fiziksel hastalıkların bazen kaynağı bazen de ilacının psikolojik sağlamlıktan geçtiğini de görmezden gelmemek gerekir. Yazar C. S. Lewis'ın dediği gibi,

"Seni aşağı çeken taşıdığın yük değil, onu taşıma şeklindir."

Sağlıcakla, esen kalın. www.yenicizgihaber.com