İnsanı insan yapan kan ve kemik midir? Ya saygı, sevgi, iyi niyet, vicdan, edep, ahlak bu kavramlar. Dil din ırk ayırt etmeksizin yaşayabilmek için birer tutam mutfağımızda olması gerek aslında. Kainat hiç durmaksızın yorulmadan bize bir şeyleri öğretmeye devam eder. Evet, bir bakmışsın hayatın tokadını yiyip sendelerken, öte yandan yazın esen meltemin etkisiyle yapılan tatlı hatalar tomurcukları. Yaprak düşmüştür artık ağaçtan, rüzgarın oyuncağı olmaya biçilmiş kaftan misali hazırdır. Yeni kavramlar girer hayatına bu sayede. İnsan diye nitelendirdiklerinin nasıl omurgasız oluşlarını, yoksul bir ruha sahip oluşlarını hayretle izlersin. İlk sıralar naçizane aydınlatmaya çalışırsın pas tutmuş ruhlarını, o kadar katılaşmıştır ki ruhları, sadece kendini korumakla yetinirsin. Zamanla iç dünyana dönüş yapar derin bir keşfe koyulursun. "Kötünün içindeki iyiyi- Yanlışın içindeki doğruyu parmağına batan kıymık gibi özenle çekip çıkarmaya başlarsın.(Farkında dahi olmadan) Sabrı, sükûneti, anlayışı, olgunluğu, büyüdüğünü en mühimi de hayatı karşısına değil de yanına alıp kahvelerini yudumlarken savaşmak yerine sohbete dalmayı öğrenirsin. Dip not: iyi insan olmaktan asla vazgeçme.