Dünya globalleştikçe iletişim yolları, daha doğrusu insanların birbirlerine ulaşmaları pek kolay oldu. Oldu da ne oldu? Yozlaştıkça yozlaştık, duyarsızlaştıkça insanlıktan çıktık bence.  Savaş çıkmış kime ne?  Bence diyorum çünkü bunlar hislerimin yazıya dökülmüş halleri. Kimine göre bencillik, kimine göre bağnazlık bu düşüncelerim. Fazla sıkmadan konuyu özetliyim ; Globalleştik, sosyalleştik evet.Sosyallikten anladığımız şeyler de beraberinde değişti. Sosyal paylaşım sitelerinde arar olduk dostu düşmanı. Oralardan takip eder olduk sözlerimizi yaşantılarımızı, mutlulukları oradan kutlar, oradan başsağlığı, geçmiş olsun dilekleri gönderir olduk birbirimize ne acı. Hadi bunları bir adım geçtim, kabullendim çünkü... İş, hayatın mahremine gelince, o noktada hakikaten evladımın geleceğine kadar giden saçma irkintiler kaplıyor içimi. Nereden gelişti bu kadar teknolojik hastalık diye atıp tutuyor insan. Abartılı gelebilir belki ancak zaman geçtikçe bu fazla sosyalleşmenin açabileceği saçmalıkları hesaplayamamak için  çok saf olmak gerek diye düşünüyorum. Milletçe bir hastalığa kapılmış gidiyoruz. Her bir anımızı fotoğraflayıp millete duyuru yapmak için yaşar olduk adeta. Yediğimiz, içtiğimiz, evimiz,odamız, özel günümüz, gelinimiz, damadımız,  askerimiz, çocuğumuz, aldığımız,sattığımız... her şeyi oradan ilan etme hastalığı  bulaştı veba gibi birbirimize. Nedir bu ya? Bu boyuta gelmemeli değil mi? Ne demek hazırladığın özel bir masayı   fotoğraflayıp bir yerlere koymak, ya da gittiğin düğünde çektiğin fotoğraf yada videoyu paylaşmak... Ne oluyo? Kızlarımızda garip bir yan duruş pozu çektirip paylaşmak zaten su içmek gibi olmuş. Artık bakasımız kalmadı. Narsistlik (kendi kendine hayran olma) denecekse buna," kardeşim kendi kendine bak otur. Bize ne senden demiyor" birileri çıkıp da. Bununla da kalmıyor,beğenip yorum yazıyorlar altına. Hakikaten çok boş... Ben de kullanıyorum hepsini, ancak güzel anlamlı sözler, duyurular, beğendiğim şeyleri paylaşmayı tercih ediyorum. Kimsenin hayatımın taa içini bilmesine, mutluluğumu, hüznümü duymasına çok da gerek yok. Bildiğim şu ki insanın hayatının mahremiyetinin korunması gerektiği. Aksi halde bir zaman sonra bu saçmalıklar başka haller  alacak korkarım. Herkesin yaşamına ve düşüncesine saygım sonsuz ancak ben bizden de iyi nesillerin yetişmesini gerçekten istiyorum ve bu boş işlerin yerini başka enerjilere bırakmasını diliyorum sadece.