Bu hafta biraz insan ilişkilerine dokunmak istedim. Son zamanlarda ihtiyacımız olan en önemli duygu sabır ve bencil olmamak yolunda gösterebildiğimiz azim bence. Bencillik ve korumacılık kesinlikle farklı duygulardır. Korumak herhangi bir tehlikeye karşı savunma mekanizması oluşturmaktır. İşte bunun adına asla bencillik denmez ve böyle bir zamanda mecburidir kesinlikle. Başkalarının hayatına orta yerden dahil olmaya çalışmak, kendi iç dünyandaki eksikliği Başkalarıyla yarışarak kapatmaya çalışmak da bana göre egoizmin ta kendisidir ve tedavisi insanın ancak kendi elindedir. Bencil bir insanı bencil yapan nedir, bu insanlara karşı ne yapılabilir? Hepimiz bencilliğe olumsuz bir özellik olarak bakarız. Çevrenizde kimi zaman ne arkadaşlarını, ne ailesini, nede çocuklarını düşünmeden kendi çıkarlarına göre hareket ettiğine inandığınız insanlar vardır. Acaba bir an olsun durup bu insanların neden böyle davrandığını düşündünüz mü? Bencillik insanın doğasında var olan bir duygudur. Yeni doğan bir bebek kendi yaşamını sürdürebilmesi için başkalarına ihtiyaç duyar. Tüm ihtiyaçları karşılandığı zaman ancak size gülümeyerek bir karşılık verir. Bu kural tüm canlılar için geçerlidir. Küçük büyük farketmez tüm insanlar ihtiyaçları giderildikten sonra ancak karşısındaki kişiye bir şeyler verebilir. Bu karşılık kimi zaman bir gülümseme, kimi zaman teşekkür kimi zaman ise sevgidir. Fakat aç bir insanın karşısındakini doyurması beklenemez. Önce kendisini doyurmaya ihtiyacı vardır. Bir çoğumuz bencillik kelimesini, üzerinde hiç düşünmeden ağız alışkanlığı ile sarfederiz. Sadece karşımızdaki insanın bizden bir şeyler almaya çalıştığını ama geri vermediğini ima ederiz. Bu kelimede, olumsuz bir yükleme vardır, kötü bir davranışı anlatır. Dolayısıyla tek taraflı bir bakış açısını simgeler. Oysa bu kelime bencil insanın kendi açlığını, korkularını, mutsuzluğunu yada nedenlerini yeterince ifade etmez. Madur durumda olanın gerçekte kim olduğunu anlatmaz. Bir an için düşünün, bencil olduğuna inandığınız bir arkadaşınızı, sevdiğinizi, yakınınızı gözünüzün önüne getirin. Küçücük bir çocukken neler yaşadığını anlamaya çalışın. Belkide en zayıf olduğu, en çok sevgiye ihtiyaç duyduğu, en yardıma muhtaç olduğu bir anda kimseyi etrafında bulamadı. Belki öyle çok acı çektiki kendi kendine yemin etti bir daha asla başkalarına muhtaç kalmamaya. Belki çevresindeki insanlar ona zayıf olmayı yasakladılar, güçlü olması için sürekli zorladılar; kendi başının çaresine bakması gerektiğini öğrettiler. Belki kimse ihtiyacı olan şefkati, sevgiyi, anlayışı, mutluluğu vermedi, işte tüm bu bilip bilmediğimiz nedenler insanı bencil yapar. Dünya üzerinde iki tip insan var bence; Bir kendisini aşmış ve başkalarına bir şeyler verebilecek insanlar, bir de bu insanlardan öğrenen ve büyüyen insanlar. Burda kendinize sormanız gereken soru siz bu iki tip insandan hangisisiniz? Kendinizi aştınız ve başka insanların büyümesine yardım edebilecek kadar olgunlaştınız mı? Yoksa aslında o bencil diye nitelediğiniz henüz geçmişten kalan acılarını iyileştirememiş insanlardan biriside siz misiniz? Burda önemli olan nokta ise kişinin kendi kendisine yardımcı olabilmesidir. Aksi halde hayatı boyunca yalnız kalmayı Göze alması şarttır. Bencillik Hastalığına yakalanmış insanın buna gülüp geçmesi yerine bir uzmandan yardım alması ve etrafını yormamak adına harekete geçmesi şarttır. Eğer kişi kendi kendisinin farkında değil ise etrafındaki en Yakınları Tarafından da uyarılması gerekir. Bencil olmamak ve bencillerle karşı karşıya gelmemek ümidiyle, mutlu haftalar...