Kör terör almış başını gidiyor. Her saldırının, patlamanın ve ölümlerin arkasından aynı cümleleri duymaya devam ediyoruz. Teröre asla boyun eğmeyeceğiz !!! Gerekeli dersi vereceğiz !!! Teröre teslim olmayacağız !!! Kanlarını yerde koymayacağız !!! Siz düne kadar yapılan terör saldırılarının ardından başka sözler duydunuz mu? İlk defa Pazar günü gerçekleştirilen ve 37 cana mal olan bombalı saldırının arkasından akıllı biri çıktıda farklı bir laf etti. “Terörle yaşamaya alışmalıyız” diye bir cevher yumurtladı azizim. AKePe yıllardır bir taktik uygular durur. Topluma dayatacağı veya dikte edeceği bir düşünce varsa bunu ya bir köşede atıl vaziyette duran vekiline söyletir ya da kalemşörlerinden birisine. Gelen tepkiye göre tavır belirler ondan sonra. Toplumdan bir ses çıkmazsa bunu en üst düzeyde sahiplenir. İtirazlar yükselirse o kuklayı ya yalanlar ya da saçmalamış diyerek bertaraf eder. Haziran seçimlerinden sonra azdırılan terör her gün gencecik fidanların canına mal olurken, toplumsal bir kırılma yaşanırken biz her gün “başkanlık” hülyaları ile toplumu narkozlamaya devam eden adamların söylemleri ile yatıp kalkıyoruz. Hamasi nutuklar ile canı yanan insanları avutmaya devam ediliyor. Vatan sağ olsun söylemi bile anlamını yitirir hale geliyor. İçimizdeki terör yetmezmiş gibi komşularımız ile yaratılan düşmanlıklar sayesinde dışarıdan da ithal eder hale geldik. Devletin ve hükümetin başları oluk oluk kan akarken hamasi nutuklar eşliğinde toplumu istediği yöne kanalize etme yarışındalar. Hatta acılı ailelere “ne mutlu size, oğlunuz şehit oldu” diyecek kadar ileri götürüyorlar söylemlerini. Şehir merkezlerini ablukaya alarak insanları kendi ülkelerinde mülteci durumuna düşüren zihniyet ile sorunun çözülemediğini, tam tersine yeni bir sarmala evirildiğini göremeyecek kadar hırs bürümüş gözlerini. Her gün bir yetkili tarafından azarlanan, hakarete maruz bırakılan insanımızda oluşan duygusal kırılmanın kopuşa dönüştüğünü görmezden gelmeye devam ediyorlar. Varsa yoksa başkanlık. Harabeye dönmüş şehirler ve kasabalar, her gün birçok eve düşen ateş gözlerden uzak tutulmaya çalışılıyor. Sahi siz Haziran seçimlerinden bu güne kadar kaç güvenlik görevlisinin, kaç sivil vatandaşımızın canına mal olunduğunu biliyor musunuz? Ama eminim ki her gün kaç kalemşörün “başkanlık” yazısı yazdığını veya televizyon ekranlarından ballandırarak anlattığını biliyorsunuzdur. Evet, varsa yoksa başkanlık. Barış mitinginde ölen yüz üç can, sonrasında yine Ankara’da yitirilen canlar hiç umurlarında değil yöneticilerimizin. Ülkenin geniş bir bölümünde sürdürülen kirli savaşın aldıkları ise zaten yok sayılıyor. Varsa yoksa başkanlık. Cenaze namazlarında bile saf tutanların ayrıştığının göz ardı edildiği bir aymazlığı yaşıyoruz. Gencecik oğlunun cenazesinde “Allah bütün analara nasip etsin” diyecek kadar duyguları köreltilmiş anaları izler olmuşuz. Ne gam. Varsa yoksa başkanlık. İşte tamda bu başkanlık sevdalılarının önde gelenlerinden Abdulkadir Selvi çıkıp ezber bozan bir laf ediveriyor televizyon ekranlarında. Terörle yaşamaya alışmalıyız !!! Yahu muhterem terör şeker hastalığı mı? İnsan bununla yaşamaya nasıl alışacak. Her gün bir yerlerde evine ateş düşmüş analara, babalara, gencecik kadınlara ve çocuklara bunu nasıl izah edebilirsin? İçinde zerre kadar insanlığı kalmış olanların bu acıları ve ölümleri kabullenmesini nasıl isteyebilirsin? Yıkılan şehirleri, yakılan ocakları görmez misin? Söylenen ağıtlar hiç mi sızlatmaz yüreğini? Bir yerlere yaranmak adına insanlığından bu kadar uzaklaşabilir mi insan. Bize neyi kabullendirmeye çalıştığının farkında mısın? Sen ve senin gibi aymazlar bilmese de bu toplumun büyük bir bölümü hala İNSAN. Evet, insan. Sen ve senin gibi birçok kimse kabullense bile bu ülkenin sağduyu sahibi insanları olarak kınıyoruz biz terörü. Bir an evvel akan kanın durması için, ağıtlar yerine kardeşlik türküleri söylenin diye lanetliyoruz terörü. Kimden ve nereden gelirse gelsin lanetliyoruz hem de.  Sırf İNSAN olduğumuz için lanetliyoruz ve bununla yaşamak istemiyoruz.