Gaziantep’te Başpınar 3. Organize Sanayi bölgesinde bulunan Şireci Tekstil fabrikasının işçileri geçen hafta cumartesi günü 15.30 vardiyasında çalışan işçiler, ücret artışı talebiyle iş bıraktılar. Daha sonra öğrendiğimiz bilgilere göre işçiler ile fabrika yönetimi saat 19.00 civarında , 2120 tl maaş+100 TL devamsızlık primi olarak anlaşmışlar, işçiler de direnişi bırakmışlar.  Başpınar’da özellikle Şubat ve Ağustos aylarında bu tip işçi direnişlerine tanık oluyoruz. Şireci Tekstil de bu direnişlerin en çok yaşandığı işyerlerinden birisi durumundadır. Başpınar’daki son  büyük direniş 2012 Ağustos ayında yaşanmış, onbinlerce işçi ücret artışlarını yeterli görmeyip iş bırakmış, Başpınar caddelerine çıkmıştı. Örgütlü bir direnişten çok kendiliğinden tepkisel olarak gelişen bu direniş, Başpınar işverenlerinde ciddi bir korku yaratmıştı.  O günlerde Valilik Makamından Hastanelere gönderilen yazıda, direnişteki işçilere rapor verilmemesi bile istenmişti. Başpınarda bu tip iş bırakmalar daha sonraki yıllarda da zaman, zaman oldu. Bu direnişlerin ortak özelliği bir sendika önderliğinde olmaması. Bu direniş yerlerine gittiğimizde, işçiler sendikalara karşı güven duymadıklarını söylüyorlar. Ülkemizde işçi sınıfının örgütsüzlüğünün en büyük nedeni sendikalar faciasıdır. Sarı sendikacılık İşçilerin hak mücadelesinin önündeki en önemli engeldir. İş yasalarımıza göre işçinin kullanması gereken pek çok hak, sarı sendikacı –işveren işbirliği içinde uygulanmamaktadır. Sarı sendikacılık artık açıktan yapılmaktadır. Real Market İşçileri , 18 aydır tazminatlarını alamadıkları için , tazminatlarından sorumlu olan Metrogross Market ve MediaMarkt  mağazaları içinde ve önünde eylem yapıyorlar. İşçilerin yıllardır aidat verdiği Tez-Koop İş sendikası işçilere sahip çıkmıyor.  Başka bir işkolunda olmasına rağmen DİSK Nakliyat İş sendikası Real Market İşçilerine sahip çıkıyor. Eylemlerde Real İşçileriyle birlikte oluyor. Şireci Tekstil işçilerinin iş bırakma eylemleri, sosyal medya dışında pek az yerde haber konusu olabildi. Aslında tüm işçi sınıfımızı ve hepimizi ilgilendiren işçi direnişleri hep görmezden geliniyor. Seçim dönemi olmasına rağmen bile bu duyarsızlık sürüyor. Medyada Sanayici zorda, Esnaf kan ağlıyor, ekonomi zorda haberleri bolca yer alıyor, konu işçi sınıfı olunca bir haber olmuyor. Çoğunlukla ihmaller sonucu meydana gelen iş cinayetleri, haber bile olamıyor. Oysa vatandaşlarımızın çok büyük bir çoğunluğunu, işçi sınıfımız ve emek gücünü satarak geçinen emekçiler oluşturuyor. Hastanede bizlere gelen çocukların çoğunluğu işçi çocukları, bunların içinde de çoğunluğunu babası Başpınar’da halı fabrikasında çalışan işçilerin çocukları oluşturuyor. Yani hepimiz bir şekilde Başpınar işçileriyle iç içeyiz . Onların sorunlarını görmezden gelemeyiz.  Şu anda  Gece mesaileri ve fazla mesaileri, iş yasasına göre doğru hesaplansa bu işçilerin aldıkları ücretler asgari ücretin bile altına düşüyor. İşçi sınıfın haklarına sahip çıkması en doğal hakkıdır. Ama işçi sınıfının çıkarlarını gerçekten savunan sendikal örgütlülüğü yaratmak gereklidir.  Örgütsüz halk köle halktır. İşçi Sınıfı gerçek sendikal ve siyasal örgütleriyle haklarını alabilir. ercankosmanoglu@hotmail.com