Mart ayında   yerel seçimler , peşinden aynı yılın Ağustos ayında ise Cumhurbaşkanlığı seçimleri , 2014 seçim açısından da olağan üstü bir yıldı. Her ikisinde de iktidar istediği sonucu aldı . Hem yereldeki iktidarlıklarını sürdürdüler hem de partilerinden ikinci bir Cumhurbaşkanı çıkardılar . Lideri ise  daha güçlü bir hale geldi ve ayrıca da bu ülkede bir siyasetçinin ulaşacağı  en üst noktaya da sahip oldu . Şimdi ise bu noktada  Cumhurbaşkanlığı yetkilerini az veya yetersiz  buluyor. “ Bu biçimi ile yetmez daha fazlasının olmasını  “  istiyor , Bunun için de “ Başkanlık sistemini   öneriyor ve ben olmalıyım “ diyor . Miting meydanında ,televizyon ekranlarında canlı yayında  halktan , Açık açık ,hiç çekinmeden ,taraf –tarafsızlık kaygısı  duymadan , ettiği yemini düşünmeden  hangi makamda olduğunu bilerek , “ Bunlarla uğraşmaya gerek yok “ dillendirilerek , Yeni Anayasa yapmak için ve buradan Başkanlık sistemine ulaşmak, arkasından da  Yeni Türkiye ‘yi yaratmak  , hatta çözüm sürecini  mutlu sonla  !   bitirmek için , Seçmenden  Haziran ayında yine ‘millet iradesi için’  400 vekil  ve gümbür gümbür iktidarda olan parti istiyor ve ; Verin bu iş bitsin diye sesleniyor . Erdoğan 400 vekil istediğine göre herhalde kafasında AKP ‘nin yüzde elliden fazla oy alacağı inancı, belki de hesabı yatıyordur. Sonuçta girdiği tüm seçimleri kazanan bir lider o . O 400 vekil isteğini açık açık  hiç çekinmeden cesurca! dile getirdi . Oysa kabinenin en önemli bakanı ,ağabeyi  ise  ; “Ben konuşma süresince karşısındaydım, birbirimize çok yakındık ve çok büyük bir dikkatle takip ettim. Yani hangi partiye 400 milletvekili verilmesi gerektiğini söylemedi inanın. Parti ismi de telaffuz etmedi. Yani gönüllerden geçen faraza Ak Parti ise Ak bile demedi''.  Diyor. Tarafsız olması gereken siyasetçi gibi davranıyor  , siyasetçi olan da tarafsızmış  gibi yapıyor milleti ‘ti ye ‘ alıyor . Ne ilginç bir ülke değil mi ? Kaygı duyması gerekenler kaygı duymadığı ,yaşananlar normalmiş gibi yaptığı sürece onlar da böyle yapmaya  devam edecektir.