Haziran genel seçim sonuçları gerilen Türkiye‘nin rahatlamasını sağladı.  Bir tür halk oylamasına dönüştürülmüş bir seçimden sonra sanki bambaşka bir ortama geçtik. 13 yıldır tek başına iktidarla yaşadıktan sonra başka iradelerin de olduğunu, onların da söz sahibi olabileceğini gördük. Artık AKP dışında muhalefet partilerinin de ülke gündemi için söz söylemek dışında inisiyatiflerinin de olduğuna tanıklık ediyoruz. Başkanlık sistemi konusu neredeyse artık hiç konuşulmuyor. Sonbaharda mecliste başlayacak bütçe görüşmelerinde belki de Cumhurbaşkanlığının bütçesi ve örtülü ödenek konusu daha önceki cumhurbaşkanlarının seviyesine getirilebilir. Meclisin açılışı ile seçimin matematik sonuçlarının yarattığı gündem şimdi artık başka bir kulvara girdi. Meclis Başkanı kim olacak? Koalisyon nasıl ve hangi partilerden oluşacak? Bu sorulara ilişkin kafalarımız çok ama çok karışık. Görünen o ki; kafası karışık olan yalnızca sokaktaki vatandaş değil, siyasetçinin de kafası bulanık, onlar da önümüzdeki günler konusunda sorulara yanıt arıyorlar. Yansıyanlara bakıldığında AKP koalisyonda mutlaka yer almak istiyor. Öncelikli tercihi MHP ama olmazsa CHP ile de yaparım niyetinde. CHP önerdiği yüzde altmışlık muhalefet bloğunun olabilirliğinin olmaza dönüştüğünü görünce,  AKP koalisyonunu seslendirmeye başladı. MHP’nin kafası hala yıllar önceki koalisyon ortaklığı 2002 seçimlerinde aldığı sonuçta. Yoğurdu üfleyerek yemek istiyor. Kendini her türlü seçeneğe kapatıyor. HDP bu konuda en sessiz , “ bekleyen “ bir görüntü çiziyor. Özellikle iki sağ partinin onlardan uzak duran tavırları karşısında bekle-gör politikası içindeler. Koalisyon oluşmaz ya da hükümet kurulamazsa, Kasım ayında bir erken genel seçim olasılığı da göz ardı edilmiyor. Ülke o kadar gerildi ve kutuplaştırıldı ki; bunları göz ardı ederek yan yana gelmek, hükümet olmak öyle kolay değil. Üstüne üstlük hesap verilmesi gereken o kadar olay var ki. Bir de otoriterleşmek, egemen olmak isteyen ve partili gibi davranan Cumhurbaşkanı var . Temeli sağlam atılmayan koalisyonlar ülkeye yeni sorunlar çıkartabilir. Bu açıdan tabanların ve vicdanların rahatlayacağı adımlar atılarak ortaklıklar kurulmalıdır. Kısaca kırmızı plakalara paldır küldür binilmemelidir.