ARİF NACAROĞLU

Çoktandır pazara çıkmamıştım. Sabahın erken saati sayılır pazar alışverişi için. 70 yıllık pazar müdavimi anneme göre bu saatler “zengin saati.” Henüz fiyat etiketleri yok sebzelerin, meyvelerin üzerinde. İzmir üzümünü sanatçı ustalığıyla tezgaha yerleştiren pazarcı göz alıcı salkımları en öne, kiloya tamamlamak için ayırdıklarını arkalara, eline yakın yerlere koyuyor. Arka tezgahtaki pazarcı sabah türküsünü ıspanak için derlemiş, patatesçi ile atışıyor. Tam üzüm salkımına elimi uzatırken annem elimi tutuyor.

-Dur. Önce bir tur atalım. Üzümün iyisi, ucuzu nerede bir anlayalım.

Sabah müşterileri tecrübeli. Şeftaliyi, domatesi en az üç kere tavaf etmişler. Henüz semizotuyla bakışma ve pazarcıların direncini kırma aşamasındalar. Hesaba göre dakikalar ilerledikçe sinirler gerilecek, satamama telaşına düşen satıcı fiyat kıracak.

İlk hamle emekli kılıklı bir amcadan geliyor.

-Evladım bamya kaça.

Pazarcı emekli kılıklı amcayı, kıyafetini şöyle bir taradıktan ve kesin memur emeklisidir kararını verdikten sonra ilk hamleyi yapıyor.

-Bamya düştüüü... Geel. Yarım kilo 10 lira.

Belli ki çocukluğumun ceza yemeği bamyanın kilosunu söylemeye utanıyor ya da psikolojik taktik uyguluyor. Emekli kılıklı amca belli belirsiz dudaklarını kıpırdatıp, bu yaştan sonra bir de mapuslarda sürünmemek için yazılmamak kaydıyla içinden söyleniyor.

-Bey oğlum şeftali kaça?

-7 lira ablam.

-Yarma mı?

-Bursa, Bursa. Yar, yar ye.

-Üzüm?

-7.

-Ispanak?

-7’ye düştü... 7’yeeeee.

-Aaaa. Ne alırsan 7 lira dükkanı mı burası. Şaşırdınız mı ayol. Bildiğin ot 7 lira mı olur. Allah sonumuzu hayır etsin.

-Salçalık domates al abla. 2 lira.

- Desduur. Sabah haberlerde gördüm. Bursa’da 35 kuruşa satamayıp, hayvanlara yediriyorlarmış.

Ninesinin pazar arabasını çekiştiren uykulu gözlü genç hafiften mırıldanıyor.

-Kayyum geldi, dolar fırladı, domates uçtu.

Nine tecrübeli. 3 normal, 2 anormal darbe görmüş.

-Konuş, konuş da alsın götürsünler seni.