Benzin istasyonundaki işlerinden atılmış 11 işçi sendika liderleriyle birlikte kendilerini kovan işyerinin önünde basın açıklaması yapmak istiyorlar.11 işçi, silahsız, sopasız.   Şikayetlerini bir kağıda yazmışlar, yerel basını da çağırmışlar. Kağıdı okuyup, taleplerini duyabilene duyurup gidecekler. 10 dakika açıklama, sonra bir iki slogan. İşe yararsa.   Ama olmaz. Karşılarında devlet. Hem de tam teçhizat. Jandarma albayı arkasında jandarma erler. Öyle bildiğimiz Kırıkkale tüfekli jandarma eri gibi değiller. Robotek gibi miğferli, kalkanlı, zırhlı. Arkalarında farlarındaki kötü bakışlarıyla her an atılmaya hazır toplumsal olaylara müdahale aracı (TOMA). Ortada toplum filan da yok. 11 işçi.   Albay elleri arkada. Elinde kağıt. Havada sallıyor. “Valilik emri. Yassssaaaakk. Bu açıklamayı yaptırmam. Valinin emri.”   Albay dediğin öyle boş adam değil. Mustafa Kemal’in mezun olduğu okuldan mezun büyük ihtimal. Belki de onun oturduğu sırada oturmuş. Ama boşa oturmuş. Mustafa Kemal, Atatürk olmazdan önce, elinde padişah emri. Karşısında dövülmeye hazır Anadolu köylüsü. Öyle albay filan da değil sırtından çıkartıp attığı üniforma köylüyü dövmemek için, general.   İşçi ısrarlı. Bildiriyi okuyup dağılacak. Ne var bunda?   Albay çelik gibi gergin. Vatanı kurtarıyor, emirlere uyuyor olmanın vakur duruşu içerisinde. “Okuyamazsınız.”   Biraz sıkıştırılsa belli bağıracak, “Süngü taaaak”.   Arkada TOMA. Emrinde, belli ki bedelli asker olamamış emekçi çocukları.   Albay kararlı. Elinde valinin emri.   “Çalıştırın TOMA” yı.   Ne yapsın çıplak işçi. Emekçi çocuklarıyla kavgaya mı tutuşsun kendilerini işten atan patrona ders vermek için. Kendilerini kovan patronu koruyanlara mı kızsın bağıra, çağıra. En tepelerden gelen “Hakkını arayan bozguncudur, kriptodur, bekaaaa sorunuuuuu” diye kendi koltuklarını kurtarmaya çalışanlara mı sövsün çoluk çocuğun yanında.   İşçi olgun. Albay gergin. Emir büyük yerden. Motoru homurdayan TOMA. Bir de vatan haini, terörist, bozguncu ilan edilmek var bir maaş uğruna işin sonunda.