Kolombiya'da 52 yıl boyunca hükümetle komünist gerillalar savaştı.220 bin kişi öldü.Altı milyon insan evlerinden oldu.Bu iç savaşın maliyeti 52 yılda, kaç milyar doları bulmuştur kim bilir?Kolay mı, on yıllar boyu aynı ülke insanının birbirleriyle savaşması?Hiç kolay olur mu huzurdan, barıştan uzak, kanla gözyaşı içinde yaşamak?Yarım asrı geçen sürenin sonunda barış imzalandı.Barışa olan özlem törene yansıdı.Herkes beyaz gömleklerini giydi.220 bin insanı öldüren kurşun, bu kez kalem oldu.Savaşı öldürdü, barışa yaşam verdi.Dünya öyle önemsedi ki bu antlaşmayı, Kolombiya Devlet Başkanı Nobel Barış Ödülüne layık görüldü.Kolombiya hükümeti, imzaladığı antlaşmayı onaylatmak için, halkoylamasına götürdü.En küçük bir şüphe bile yoktu. Halk, imzalanan barış antlaşmasını mutlaka onaylar diye düşünüldü.Hiç akla gelmeyen oldu.Çok küçük farkla da olsa barış antlaşması reddedildi.Barışa şans verilmedi.Elli yılda insanlar birbirine düşman edilmişti.Kan ve gözyaşı, kin ve nefreti egemen kıldı.Bu kadar yaşanandan sonra barış olmaz diye kampanya yapanlar ağır bastı.Hafızalar geçmişi unutturmadı, yüreklerin barış hayali kurmasına izin vermedi.Binlerce kilometre uzağımızda, dünyanın öbür ucunda şimdilik barış durdu.Alınacak çok ders var.
UNUTTURMADILAR
.