Şahinbey Köy Pazarında Köy Ürünleri Var mı?

Başlangıçta Köylünün ürettiği tarım ürünlerinin satıldığı bir yer olarak planlanan Şahinbey Köy pazarı bu temel özelliğini yitirmiş durumda. Şahinbey belediyesi aslında temel görevlerinden biri olan şehir halkına sağlıklı besin ulaştırmak görevini unutmuş durumda. 12 Eylül 1980’den önce ülkemizde köylülerin üretici kooperatifleri, şehirdeki ücretlilerin tüketim kooperatifleri vardı. Ülkemizin en büyük üretici kooperatifleri birliği KÖY-KOOP’un üye sayısı 2 milyona ulaşmıştı. Belediyelerin tanzim satış mağazaları vardı. Bunlardan İzmir’de kurulan TANSAŞ daha sonra özel bir işletme haline getirilerek MİGROS’a satılmıştı.1970’lerde kendi kendine yeten, dünyadaki 7 ülkeden biri sayılır iken, bir tarım ve hayvancılık ülkesi iken bugünlerde tarımı ve hayvancılığı bitmiş bir ülke haline geldik. Örnek almayı çok sevdiğimiz Avrupa ülkelerinde tarım, kırsal bölgede yaşayanların kurduğu kooperatifler aracılığıyla destekleniyor. Kooperatifler Tarımsal üretimin motor gücü konumunda. Ülkemizde ise üretici kooperatifleri 12 Eylülde yok edildi. Kooperatifçilik adına yapsatçılık yapan yapı kooperatifleri kaldı. Onlarda birkaçı dışında kötü bir üne sahip oldular.  Şahinbey köy pazarı ilk kurulduğunda köylü üreticiler vardı. Belediye ülkenin farklı yörelerinden köy ürünlerini getirip burada satışını yapıyordu; Kars kaşarı, Ege zeytinyağları gibi. Gaziantep,  özellikle üzüm, bakliyat, soğan, antepfıstığı, badem, ceviz gibi farklı ürünlerin yetiştiği bir bölgedir. Bunun yanında bahçe tarımı da var. Domates biber patlıcan, marul maydanoz, nane her şey var. Meşhur bir sof domatesimiz var. Hunusi üzümümüz var. Köydeki tarımsal faaliyetin devamı için bu ürünlerin değerine satıldığı yerlere ihtiyaç vardır. Köylü örgütsüz, kooperatifsiz olunca tefeci-bezirgânların ağına düşer. Ürününü tüccarın istediği fiyata satmak zorunda kalır. Şahinbey köy pazarı, küçük de olsa üreticinin, ürünün satabildiği bir yerdi. Köy pazarının ve üretici köylünün desteklenmesi gerekiyordu. Belediye ne yazık ki, bu önemli görevi yerine getirmedi. Bizler de vatandaş olarak, köylü üreticiye ne kadar sahip çıkıyoruz diye kendimize sormamız gerek. Herkes kendi halinde ne yaparsa yapsın dersek, herkes kurda kuşa yem olabilir.Üreticilerin üretim, biz şehirde yaşayanların da tüketim kooperatifleri kurmasıyla kırsal alandaki tarımsal üretim yeniden canlanabilir. Halkın örgütsüz olduğu her yerde, halk için sıkıntıların olması kaçınılmazdır. Şahinbey Köy Pazarı örneğinde görüldüğü gibi belediye, rahatlıkla köylüden desteğini çekebiliyor. Köy pazarı, köy ürünlerinin değil halden alınan ürünlerin satıldığı bir yer haline geliyor.ercankosmanoglu@hotmail.com