BAY ŞAFAK ÖYKÜLERİ: 21KulakçalgısıHamey’in kamyonu köy meydanında durdu. Durmasıyla birlikte beş on delikanlı kamyonu çevreledi.“Bakalım kentten köye kimler gelmiş? Yeni biri var mı? Ya da kente gidenler neler getirmişler?”Kamyonla seyahatlerde, şoför mahalline oturmak bir ayrıcalıktır. Bunun da özel bir bedeli vardır elbette.Şafak dayım o gün paraya kıymış, şoför mahalline oturmuştu. Önce kendisi indi kamyondan. Ardından kentten beri kucağından ayırmadığı küçük bir sandığı indirdi.Sandığın tutacak yeri de vardı.Meraklı gençler, şimdiye dek hiç görmedikleri bu acayip sandığa bakarak sordular.“Bu ne len Şafak emmi?”Dayım güldü.“Bavul.”Bavulun yabancısı değildi köylüler. Askere gidenler böyle tahta bir bavul edinirlerdi. İçine ıvır-zıvırlarını koyarlardı.Ama bu bavul bildikleri bavullara benzemiyordu. Biri asker bavuluna göre oldukça küçük bir şeydi. Askerde adama gülerlerdi böyle ufacık bir bavulla gelecek olsan.“Ne bavuluymuş bu böyle?” diye sordu gençlerden biri. “Bunca küçük bavul mu olur?”“Bu bavul sihirli bir bavuldur yeğenim. İçindeki küçük adamlar çalgı çalar, türkü söylerler.Şafak dayımın kendileriyle dalga geçtiğini sandı gençler.Açıklamasını sürdürdü dayım.“Kulakçalgısı derler bunun adına. Kentte ekmeği bütün olanların çoğunda vardır.”“Eee, madem öyle; şu küçük adamlara çalgı çaldır, türkü söylet de duyak hele.”“Şimdi olmaz. Akşam Mamo eniştemin odasına gelirseniz dinlersiniz.”Akşamı iple çekmeye başladı köylüler.Neyse sonunda akşam da oldu. Yemeklerini köy orasında birlikte yedi enişte-kayın. Ben de oradaydım..Doğrusunu isterseniz. Mamo enişte de merak içindeydi. Ne memen bir şeydi bu kulak çalgısı, bir an önce görmek için sabırsızlanmaktaydı.“Şunu bir prava yapalım hele.”“Yapılım enişte.Prova yapılmıştı. Kulak çalgısından gelen sazların, türkücünün sesini hayranlıkla dinlemişlerdi.“Nasıl oluyor da bu sesler çıkabiliyor bu kutunun içinden Şafık?” diye sormuştu Mamo enişte.Şafak dayım, harman yerinde gençlere yaptığı şakayı yinelemişti.“Bunun içinde minik minik adamlar var. Her her şeyi onlar yapıyorlar,”Bu olmayacak işe gülüşmüşlerdi.Vakit saat geldi. Köyün nerdeyse yarısı ekmeğini yarı buçuk yiyerek koşup gelmişti kiyanın odasına. Mamo enişte radyoyu açtı. Hep birlikte ajansı dinlemeye başladık.Ajans bitince spiker duyuru yaptı.“Şimdi Yurttan Sesler korosundan türküler dinleyeceksiniz.”Bir türkü dinlendikten sonra radyoyu kapattı Mamo enişte.Köylüler her seferinde:“Bir türkü daha dinleyek ne var Mamo kiya…” diye yalvarırdı.BİTMEDİ
Kulakçalgısı
.