İSTANBUL’A DAİR...

 Taşı toprağı aşk...Gecesi gündüzü meşk dolu şehir...Ama kimsenin aşkı, ızdırabı onun umurunda değil...O martılarını besliyor...Vapurlarına izin veriyor, kıtalarının selamlaşması için...Kaç milyon hayal suya düşmüştür rıhtımın da..?Kaç kadın terkedilmiş...?Kaç adam reddedilmiştir..? Sorsan söyleyemez...Bilmez...Ilgilenmez...Lakin şairlere kıyağı da olmuyor değil...Onlara efkar ve şiirin en alasını sunuyor...Bazen yağmuruyla serpiştiriyor...Bazen rüzgarının içine saklayıp, şiirin ucundan tutuveriyor... Buraya gelip te kalemini dizginleyen olmuş mu hiç..?Sevgisi biten..?Hasreti dinen..?Olmuş mu hiç, yüreğini hizaya çeken...? Ah benim iki gözüm...Kaçtığım kentleri hizaya çekesim var lakin nizama gelmez bu şehir...