.
Peş peşe davaların açıldığı günlerdi.Ergenekon, Balyoz, askeri casusluk, darbe yapanlar, darbe girişimi, darbe ihtimali ya da akıllarından geçirenler.Kimlerse bunlar, mutlaka bulunup cezalandırılmalıydı.Savcılık ve polis soruşturmaları dışında cadı avına çıkmış gazeteciler de vardı.Poyrazköy kazıları bu sürecin başlangıçlarından biriydi.Daha henüz ‘ demokrasi adına ‘ kozmik odaya girilmemişti.Televizyonlarda canlı yayın eşliğinde yapıldı kazılar.İstanbul Boğazı'nın sert rüzgârlarında belediyenin iş makineleriyle, TSK’nın subaylarının darbe yapmak için gömdüğü silahlar arandı!Ne çıktı, ne çıkmadı bilemedik. Pek bir şey öğrenemedik.Ancak bir şey vardı ki; bu subaylar terörist olabilirdi!Bu davada yalnız subaylar mı vardı ki? Kimler yok ki?Eski rektörler, gazeteciler, yazarlar, eğitimciler ve Türkan Saylan da vardı.Geçen altı yılda kimi öldü, kimi de onuru için intihar etti.Kimilerinin yılları, kariyerleri harcandı gitti.Şimdi yıllar sonra onlar da diğer darbe davalarındaki gibi beraat ettiler.Mahkeme atılı suçu işlemediklerine kanat getirdi.Bu insanlara söylemediklerini bırakmayanlar, ‘ aldatıldık ‘ deyip işin içinden çıktılar.Atılan bir golün ofsayt olup olmadığı için saatlerce, günlerce yayın yapıp yazı yazılangazetelerden, televizyonlardan ‘ tık ‘ yok.Futbolda adaletin arandığı basın kuruluşlarında insanların hakları, hayatları, onurları içinkonuşulmadı.Konu ülkeyi değiştiren davalar olunca susuldu.Adalet!Bu denli basit.Bir kelime ile geçiştirilecek kadar sıradan bir kavram mı ki !!!.Ne onlar ne de bu ülke bunu hak etmiyor.
