.
Günlerden pazar. Yer Bostancı Gösteri Merkezi. Salon giriş kapısına kadar dolu. Oturacak yerden vazgeçtik ayakta duracak yer bile yok. Girişteki büyük alan dolu. Kapının dışı dolu. Kadınlar çoğunlukta.Sahnede uluslararası dayanışmanın tüm renkleri. Fransızca konuşan Tunus Milletvekilini dinleyene kadar Fransızca bildiğimi bilmiyordum. Tercüme edilmese, hatta hiç konuşmasa da anlayacaktım dediklerini. Hemen önümde duran orta yaşı bir hayli geçmiş eski tüfeği bile hoplatıyor sahnede bir sağa bir sola koşup “Dağılın lann” diyen sanatçı. Arapça seslenen kadının güzel sesine kayıtsız kalamıyor, ayağıyla tempo tutuyor yanımdaki ciddi sakallı.Ve sonra halay başlıyor. Bölgenin suyunu içemeyenlerin, ekmeğini yemeyenlerin asla hakkıyla başaramayacakları halay. Toplam 5 hareketten oluşan dansın ahengi içimizdeki ritimde saklı. Tüm heyecan ve hevesleriyle halayın arasına karışmış uzun boylu Avrupalı iki yoldaş. Biri erkek, biri kadın. İçlerine gömülmüş kültürel tempoları ile bu işi başarmaları asla mümkün görünmeyen iki gönüllü. Aksilik bu ya sağlarında sollarında bu işin ustaları. Oldukları yerde neden zıpladıkları, ne zaman dizlerini büktükleri, ne zaman omuzlarını silkeledikleri, ne zaman yavaş yavaş yürüdükleri sadece onların hissettiği bir formüle bağlı olan ustalar. Ve ayak uyduramadıkları için zerre kadar dışlanmayan yoldaşlar. Hemen karşılarında bu anı muzip bir tebessümle cep telefonlarına kaydetmeye çalışan genç sosyalistler. Halay sırasında çekilen zılgıtların coşkusuyla sıradan ayrılıp solo gösteriye başlayan halay başı ve hemen arkasından bayrağı devralan diğer halaycı.Davulcuları kadınlar, kemancıları erkekler olan ender gruplardan Kardeş Türküler. Aşık Mahsuni’ye selam.Mutlu, güçlü,gururlu yüzler.
