Feray’ım sevgili kızım!

Öyle bir gittin ki yüreğim boğum boğum,Günlerim kördüğümle çalkalanıyorGiderken haber vermedin be gülümO kadar mı acelen vardı?Biliyorum randevularına sadıksınHiç olmazsa bu seferBir kerecik erteleseydin yaOlamaz mıydı?Neden demeye korkuyorumYığıldı, yerle bir oldu sevgi adacığım.Sevgi mi?Kader bizden koparacaksa varsın olmasınAh kızım,Her kızım deyişimde gözlerinde parlayanIşıltılarına gönderirdim sevgimiŞimdi nereye bakacağım?Nasıl alışacağım yokluğuna?Neydi seni hayata küstüren?Hangisiydi bir çırpıda semaya uçuran şey?Söylemeyecek misin?Hep susacak mısın?Peki, dediğin gibi olsun.Sana inanıyorum can kızımBir gün anlatırsınBeklerim, bekleyeceğimNasılsa göreceksin her gelişindeYüreğimin yutkunamadığınıDermanın dizlerimi azar azar vurduğunu.Biliyorsun,Hayatımı altüst eden azap rüzgarlarıEpey zamandır sürükledi senden uzaklaraÇok sebep sayıp yormayacağım ruhunuGülümsediğini görüyorumNe çok severdin gülmeyiGülerek muzipçe şakalaşmayıPeki, ben ne olacağım?Kim affedecek beni?Alışabilecek miyim gidişine?Mesajını göremeyecek miyim özel günlerde? .Biliyor musun Feray’ım?Sol yanım fazlaca eksildi gidişinleEridi, kısaldı damarlarımdaki kanKalbimin ahengi bozulurkenYatağı kurudu küskün ruhumunBir söz duyar gibiyimİnceden, derinden sitemle dokunmuşYine de söyleme kızım, ne olur?Buzul devrinde yaşıyorum bu aralarVurma eksiğimi yüzümeGeceleri “ben vefasızım” diye sayıkladığımKaç zamandır haykırdığım ceza ödevim varkenNabzım bile sızlanıyor olura olmaza.Baban gibi sevemedimSenden gizleyemem duygularımıOlmadı be gülüm, olduramadı kara bahtımAçtırmadı gülleri kem talihimÜzüntüm edebimi zorluyor gecelerimdeDerdim beni uyutmuyor günlerdirKavgalıyım kaderimleTa ki sabahın ilk ışıkları yanana dekSanırım ömrümce sürecek bu suskun kavga.Sana çok şey yazacağım kızımBu başlangıç olsunZaman zaman dertleşeceğimAma boynum hep bükülü olacakDuygularım buruk yazacakOnlar da barışmıyor benimleNe diyeyim can kızım, hak ettimRazıyım başıma geleceklereYeter ki sen unutmaZormuş be kızım,Düşündükçe yanıyorumKaranlığa kılıç sallarkenÂh dedirte, dedirte kül edenAcımasızlığın pişmanlık kibritiyleHer gün yeni baştan alevlenmekŞimdi o kadar anlamsız ki.Gitmeseydin diyeceğim yaYine de gittin be kızım.Bu ayrılık değil, inan ki,Her hasretYeni bir vuslatı müjdeler derler.Gönlüm çok kırgın şimdiYüreğim ezginCanım da alabildiğine sıkkınTat vermiyor soluklarım.Küskünüm kadereBelimi de ikiye katladı gidişinleTükeniyorum kızım,Tahammülü unuttu saatler.Ne zor şeymiş bu duygu Ya Rab?Nasıl taşıyacağım bu acıyı?Kim kovalayacak karamsarlığımı?İçim daralıyorYorgunumYığılıp kaldım dündeDeğil yarına, bugüne bile mecalim yokDizlerimde derman yok artık.Kapanacağım artık kendi içimeSuskunluğum yoldaşım olacak.Ve güzel kızım Feray’ım,Seni de anılarıma hapsedip,Ağlayacağım gecelerin gizemindeSessizce, yalnız başımaKimselerle paylaşmadanIşıltılı gözlerinde susacak yaşlarım.Sana veda etmeyeceğim kızım,19’Eylül’de durdurdum zamanıÜşüyorum, hem de çokYaradan’a emanet ediyorum seni.Dualarım hep seninle olacakBekleyeceğim gülümsemeniSevgi depreminde yerle bir olan gönlümdeGarip garip inleyeceğim yokluğuna.Acı ilanı okuduğum gazete sayfasına bakmadan yatmayacağımDertleşeceğim her gece resminle,Unutmayacağım, asla unutmayacağım kızım.Bunu bir sen, bir ben, bir de Yüce Allah biliyor.Ruhun şad olsun biricik kızım, Feray’ım…