Dolar milyarderi

 Sabri Usta ile laflıyoruz. Sabri Usta dededen köylü, babadan işçi. Emekliliğine az kalmış. “Ah bir emekli olsam. Üç kuruş maaş yetmi-yor. Emekli maaşı destek olur. Ama askerliği borçlanacak parayı nereden bulacağız.” diye lafa girişinden, konuyu ülkemizde yaşanan yolsuzluk, rüşvet ve talana getireceğini anlıyorum. Lafa dolambaçlı yoldan giriyor.- Sovyetler Birliği yıkılmadan önce Rusya’da kaç kişide dolar vardı?- Ne doları, 1 dolar kuruşu bile yasaktı. Cebinde yakalanan doğru Sibirya’ya.- Peki Sovyetler yıkılınca ne oldu? 2003’te dolar milyarderi sayısı 17, 2013’te 125 oldu. Düşün 10 yılda sıfırdan 17’ye, diğer 10 yılda 17’den 125’e. Sayı çığ gibi büyüyor.Heyecanını küfre dönüştürüp, yeni icat küfürler üretsin diye hafiften yüklendim.- Ne olmuş yani Sabri Usta. Adamlar çalışmış kazanmış.Her cümlesinin sonuna koyduğu doğal küfürden farklı, üstü açılmamış Adana küfründen sonra gözlerini gözlerime dikti.- Bak oğlum. Cebinde 1 kuruş olmayan adam 1 günde milyoner 10 yılda milyarder oluyorsa devleti, yani halkın birikimlerinden elde edilenleri talan ediyor demektir. Bak Sovyetlere. Yıkılır yıkılmaz adamlar özelleştirme numarasıyla serveti üç beş güvenilir adamın cebine aktardılar. Askeri, siyasetçisi işin bir ucundan tuttu, petro dolarları cebe indirdiler, hâlâ da indiriyorlar. Diğer eski Sovyet Cumhuriyetlerinde de aynı şeyler olmadı mı. Devleti ele geçiren çeteler, en tepeden en aşağıya kadar halkı soymadılar mı? Hâlâ da soymuyorlar mı?Bir küfür daha işitmek için sesimi yükselttim.- Komünistlik etme Sabri Usta. Sen de çalış senin de olsun.Güldü.- İşte şimdi bizde de kutu açılıyor. Bizde satacak petrol olmadığı için işi toprağa, binaya bağlamışlar. İstanbul’un altını üstüne getirmişler. Model tam az gelişmiş dünya ölçüsünde. Bir ucunda iş adamı(?), bir ucunda siyasetçi, bir ucunda devletin içinde çeteleşmiş dürzüler.Hepsinin ……Yüzümün kızardığını görmesin diye uzaklaştım.