DİLLERDEN DÜŞMEYEN ADALET

Adalet kavramı hiç gündemimizden düşmüyor.Anayasayı değiştirmeyi konuştuk yıllarca.Onlarca kez değiştirdik de 12 Eylül anayasasını, buna rağmen bitmedi tartışması.Oysa biz bu anayasayı yüzde doksan iki gibi, neredeyse halkın tamamına yakınının oyuyla onaylamıştık.Bu ççelişkiyi anlamak, kavrayabilmek hiç de kolay değil.Yalnızca anayasa mı, adalet mekanizması için bitmeyen tartışma?Yargının özerkliği,Yargının siyasallaşması,Yargının kararları,Bunlar da bitmeyen tartışmanın diğer başlıkları.Adalet sisteminin bu kadar gündemde olması, siyasetle iç içe anılması normal bir durum değildir.Sağlıklı işlemediğine işaret eder.Yargıya olan güvenin azalması,Adalet duygusunun zedelenmesi,Toplumun adaletle ilgili yaşananlara tepkisi olarak ortaya çıkan sonuçlardır.Ayrım yapmadan her kesim bu durumdan kaygı duymalıdır.Hem de iktidar ya da muhalefet demeden,Karşıt ya da yandaş olarak bakmadan, endişelenmeliyiz.Adalet beni korur anlayışı egemen olmalı bu ülkede.Tıpkı 270 yıl önce Alman Kralı’na  “benim değirmenim yerinde kalır, bir şey olmaz” diye kafa tutan değirmenci gibi adalete güvenebilmeliyiz.Bu kaygıları endişeleri taşımalıyız ki, adalet mekanizması sağlıklı işler hale gelebilsin.Kolay mı? Hiç de kolay değil .Başarmak zorundayız, mücadele etmeliyiz.Hukukun üstün olduğu bir ülkede demokrasi de nitelikli olacaktır.İfade özgürlüğü ve haklar insana yakışır hale gelecektir.Kolay değil bunlara sahip olmak.Emek ister.