.
Adı 14 Mart Tıp Bayramı, önemli bir gün.Hekimlerin kendilerini ifade edecekleri, anlatacakları ve kutlayacakları günleri,Bu yıl 14 Mart’ta taleplerini ve beklentilerini iyi anlatıp ifade edebildiler mi?Orası bilinmez; ama geçmiş yıllara göre hem hekimler hem de sağlığın çok daha fazla gündem olduğu tartışma götürmez.Ne yazık ki; hekimlerin bu yıl da günlerini pek kutladıkları söylenemez.Öne çıkan; kutlamadan öte yaptıkları grev ya da iş bırakmaydı. Acil ve yoğun bakım dışında hasta bakmama kararı almışlardı.Sağlık çalışanlarına yönelik şiddet,Gittikçe artan sağlıkta özelleşmenin yarattığı sonuçlar,Sağlık çalışanlarının kötü çalışma koşulları, taşeronlaştırma,Niteliksiz sağlık hizmeti verilmesi,İyi eğitim alamayan tıp öğrencileri.14 Mart Tıp Bayramını kutlama yerine, greve dönüştürmeye neden olan başlıkların bazıları.İktidar sağlığa sürekli bütçeden ciddi kaynaklar aktarıldığını iddia ediyor.Bu söylem pek de yanlış değil aslında. Bakıldığında sağlığa OECD standartlarının altında kalsa da, aktarılan rakamların 50 milyar lirayı aştığını görüyoruz.Bunun dışında iktidar, sağlık denilince başka bir konuyu da bunun yanında sıkça dile getiriyor. Hem de büyük bir övünçle.Bu söylemde ‘ dünyada hastaların sağlık sisteminden memnuniyet anketlerinde, yüzde yetmişlerin üzerinde bir oranla Türkiye’nin en önlerde olduğu ‘dur.Devlet açısından sağlık harcamalarının önemli rakamları bulduğu,Hastaların memnun olduğu, âmâ cepten ödemelerin yüzde otuzlara yaklaştığı,Hasta memnuniyetini sağlayanların hiç memnun olmadığı, bir sağlık sistemimiz var .Sağlık hakkı, nitelikli sağlık hizmeti alma insanın sahip olduğu anayasal olmanın ötesinde evrensel bir insan hakkıdır.Özelleştirme, piyasalaştırma, artan katkı payları, ek ücretler, çalışanlarının emekçilerinin tartışılan hakları, çalışma koşulları sağlık sistemimizin ciddi sorunlarıdır.En önemlisi ise sağlığın devlet eliyle verimliliği gittikçe azalıyor. Sosyal devlet ilkesinin başındaki konulardan biri de sağlıktır, bundan sapma olmamalıdır.
