Arif Nacaroğlu
anacaroglu@evrensel.net
Bu “Gemi” işi fazla sulandı. Kaptanın sofrasında yenen altın tozlu ördek kızartmalı menüye katılanlar sabah bulaşığı görünce en alt kattakilere sesleniyorlar. Ara sıra en yukarılardan gelen sesler davudi;
“85 milyon aynı gemideyiz.”
Alt katta 3 öğün az şehriyeli çorba yiyip hayatında kaptanın sofrasına oturmamış, bırakın oturmayı, görmemiş bile olanlar içerisinde bu çağrıya kulak verip çorbalarındaki tek tük şehriyeyi süzüp üst kata taşıyanlar yok değil ama, büyük çoğunluğun cevabı aynı, “Aynı gemi, aynı gemi. Eeee? Ne olmuş aynı gemideysek. Bıktık artık aynı gemi masalından. Biz artık aynı süper lüks yatta, aynı marinanın aynı restoranında olmak istiyoruz. Ya da en azından 3 günlüğüne yer değiştirelim.”
Yukarıdakileri hiç hafife almayalım. Ne yapıp edip, işçileri üniformalı işçi çocuklarına, köylüleri üniformalı köylü çocuklarına ezdirmeyi iyi biliyorlar üç beş kuruşa. Yaptıkları pislikleri temizleyen, en azından üzerlerini eşeleyerek örten akşamdan kalan ördek kızartmasının az sıyrılmış kemiğine fit ama her an daha fazlasını verecek olana akacak kiralık kalemşörleri var geminin orta katında.
Aynı gemiymiş.
20 gündür yerlerde sürüklenen Akcanlar işçileri, onları ters kelepçeyle tartaklayan polisi arkadan itip artık kimin gözüne girip belki yükselirim hesabındaki polis müdürleri, aşağıdaki rezilliği otelinin 8inci katında buzlu içki yudumlayarak izleyen patron. Olan bitende patrona ortak malum siyasetçi. Daha yukarılarda ne olur ne olmaz, ayağım ıslanır korkusuyla aynı gemi yerine Yeşilköy’den kalkan uçakları tercih eden zevat.
“Aynı gemi” hikayesi bayatladı, artık “Aynı uçakta” olmak istiyor emekçiler. Yeşilköy Atatürk havalimanından kalkan uçakta.